Sizi üzen veya kaygılandıran olayları düşünmekten kendinizi alıkoyamadığınız, bu kadar takmamanız gerektiğini kendinize tekrarladığınız ama aynı hamster döngüsünden kurtulamadığınız, kafanızdaki düşüncelerden dolayı hayattan keyif almadığınız, almadığınız için de daha çok kabuğunuza çekildiğiniz ve hayatınızın kara düşüncelerden ya da duygulardan ibaretmiş gibi geldiği oldu mu? Arkadaşlarınız keyif aldığın şeyleri yap düşünme diyor ama siz nasıl olacağını bilmiyorsunuz ve eski güneşli sarı sıcak günler gelmeyecek gibi mi geliyor?
Belki de hayata Yayoi Kusama tablosuna bakar gibi bakmak gerekiyor; inatla sarı günleri aramak yerine. Siyah benekleri zihnimize gelen düşünceler gibi düşünün. Çok sık geliyorlar tıpkı benekler gibi, ama onları çekip uzatıp çizgi haline getirmeye, hatta bir fırça alıp her yere bulaştırmaya gerek yok.
Basitçe gelmelerine izin verin ve geldiklerini farkettiğinizde "niye şimdi bunu düşünüyorum" diye hayıflanıp kendinize hiç kızmayın. Şefkatle zihninizin siyah beneğe zoomlanmış odağını genişletip, resmin bütününe bakın.duygunuzdan/düşüncenizden kaçınmadan, görmezden gelmeyerek resmi olduğu gibi görün.
Nasıl nefes aldığınızı, ne hissettiğinizi ve ne düşündüğünüzü, o resmin içinde kendinize de dışardan bakarak farkedin. Ve şimdi aslında ne yaptığınızın, çevrenizdekilerin, nerede olduğunuzun farkına varın. Bu duygu ve düşünceler ile birlikte hala görebilir, işitebilir, dokunabilir, tadabilir, koklayabilirsiniz.
Çevrenizde mevcut olan herşey ile birlikte o duygunun/düşüncenin de orada olmasına izin verin. Farkındalığınız ile içinizdeki ve dışınızdaki dünyanın ikisini de sevgiyle kucaklayın.
Tablonun tadını çıkarırken bir bakmışsınız dalıp gitmişsiniz. Sonra tekrar odağı genişlet ve tekrar Yayoi Kusama tablosu. Tekrar ve tekrar.