Özellikle anaokulu ve ilkokulun ilk günü bir sürü hayali temsil eder değil mi? Pek tabi bu hayallerin çoğunluğu ebeveynlere aittir, umut dolu bir başlangıç dileriz. Heyecan ve kaygı da umut ile birlikte ebeveynlerin ve çocukların cebine giriverir okul yolunda.
Yetişkinler belki kaygılı olduklarını dile getirebilirler ancak çocuklar kaygılarını erişkinler gibi dillendiremeyebilirler. Evden çıkmak istememe, gece uyumamakta direnme, ağlama, agresiflik, bir okul klasiği karın ağrısı gibi bedensel şikayetler kaygının çocuklardaki görünümü olabilir ve tüm bunlar gayet olağandır.
Tıpkı biz erişkinlerin bir sürü ilkte kaygılandığımız gibi.
‘İyi Ebeveyn’ olarak okulun ilk günü ne yapmalısın?
1. Rahatlatmadan önce dinle. Duyulduğunu hissetsin.
2. Duygusunu isimlendir. Korkulu, kaygılı, heyecanlı, çekingen, huzursuz... tanısın.
3. Duygusunu kabul et, meşrulaştır. Korkacak bir şey yok deme. "Olur, o duygu da olabilir, bazen birden çok duygu da hissedebiliriz", anlat.
4. Nedenini öğren, mümkünse. Olmadı resim çiz, tiyatrolaştır, oyuncakları konuştur.
5. Kendinden bahset. Kendi ilklerini, başlangıçtaki kaygılarını (okul, iş bile olabilir), geçtiğini anlat. Duyguların ömrü vardır, öğret.
6. İhtiyacı olan duyguyu, hatta belki de sensin, somutlaştır. Cepte taşınabilir duyguya ait sembolik bir resim, seni hatırlatan minik bir eşya.
7. Bilgilendir. Okulu ne aşırı eğlenceli bir yer olarak ne de artık çok büyüdüğü aşırı kuralcı bir yer gibi anlat, okulda neler yapacağından bahset.
8. Dahil et. Okul alışverişine birlikte çıkabilir, çantasını hazırlaması için listeyi seslendirebilirsin, etiketlerini kendi yapıştırabilir.
10. Rutin oluştur (Ev içi net kurallar belirle, yemek ve yatak saati gibi. Sorumlulukları olsun, tabağını kaldırmak gibi. Ayrılık rutininiz olsun, misal ben başparmak ve işaret parmağına rujlu öpücük kondurup, seni seviyorum diye konuşturuyordum anaokulunda, bu sene burna öpücük oldu.
11. Rahat görünmeye çalışma, rahat ol. Çocuklar samimiyeti koklar. Olamıyorsan destek alabilirsin.
12. Geç kalma :)